Μια απο τα ίδια ή μήπως..

Μετά τον χθεσινό αγώνα ειναι πλέον φανερό πως η ομάδα μας δεν πρόκειται να κυνηγήσει τίποτα παραπάνω απο την παραμονή.Δεν σας κρύβω πως οταν άρχιζε η χρονιά και ποιό συγκεκριμένα οταν ήρθε και ο Γκράντι και ο Ντικούδης αισιοδοξούσα πως μπορούμε να χτυπήσουμε ακόμα και την εξάδα καθώς αν και ξεκηνίσαμε με 1-3 ήρθαν δύο σημαντικές νίκες με τον Ηλυσιακό και το Περιστερί και τότε πιο μη απαισιόδοξος φίλαθλος της ομάδας μπάσκετ δεν θα έλεγε πως η ομάδα μπορεί να φτάσει αρκετά ψηλά αλλα θέλει προσοχή και το απαραίτητο χρήμα.

Μετά τον αγώνα με τον Κολοσσό δεν προβληματίστηκα και τόσο μιας και ο Κολοσσός ειναι μια αρκετά καλή και δεμένη ομάδα ενώ παρότι χάσαμε για 18-19 πόντους το παιχνίδι απο το 11' έως το 37' ηταν ντέρμπυ.Το πράγμα ομως κάπου χάλασε στην συνέχεια καθώς παρότι με εκείνα τα δεδομένα είμασταν καλύτεροι απο την Καβάλα χάσαμε απο τον καλό Παλάσιος και την τραγική διαιτησία που έκανε οτι μπορεί για να χάσουμε.Στην συνέχεια ενώ γιόρταζα τις χριστουγεννιάτικες διακοπές μου ακούω πως ο Γκράντι φεύγει ενώ το Δ.Σ παραιτήθηκε τότε το πράγμα χαλάει για τα καλά ομως τελικά δευτέρα απόγευμα η ομάδα βρίσκει την λύση νικάμε τον Ηρακλή και ξανά αισιοδοξία.Ομως το Σάββατο παίζαμε με τον Άρη και παρότι βρεθήκαμε στο 27' με 49-44 μπροστά και μπάλα για εμάς καταφέραμε και στο 30' να χάνουμε με 50-49 και απο τότε άρχισε η κλασσική κατηφόρα των τελευταίων λεπτών.Το πράγμα ειχε χαλάσει ήρθε και η ήττα απο τον Πανιώνιο και την τεταρτή (χθές) περιμένα με το Μαρούσι οπού εκεί ''αυτοκτονήσαμε''.

Και τώρα ο δεύτερο δύσκολος γύρος με την αρχή απο το παιχνίδι με τον Ίκαρο άντε να δούμε και εκεί την ομάδα.